آیه ٢٣٣ سوره بقره

 بسم الله

آیه ٢٣٣ سوره بقره

ترجمه(آیت الله مکارم شیرازی):

 مادران فرزندان خود را تا دو سال تمام شیر میدهند.(این) برای کسی است که بخواهد دوران شیر خوارگی را تکمیل کند. و بر آن کس که فرزند برای او متولد شده [= پدر] لازم است خوراک و پوشاک مادر را به طور شایسته (در مدت شیر دادن بپردازد: حتی اگر طلاق گرفته باشد.) هیچ کس موظف به بیش از مقدار توانایی خود نیست.نه مادر (به خاطر اختلاف با پدر )حق ضرر زدن به کودک را دارد ، و نه پدر. و بر وارث او نیز لازم است این کار را انجام دهد[=هزینه مادر را در دوران شیرخوارگی تامین نماید]. و اگر آن دو با رضایت یکدیگر و مشورت،بخواهند کودک را (زودتر) از شیر بازگیرند،گناهی بر آنها نیست. و اگر (با عدم توانایی،یا عدم موافقت مادر) خواستید دایه ای برای فرزندان خود بگیرید ، گناهی بر شما نیست; به شرط اینکه حق گذشته ی مادر را بطور شایسته بپردازید. و از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید; و بدانید خدا ،به آنچه انجام میدهید،بیناست.

تاثیر شیر مادر در رشد جسمی و روحی کودک:

طبق نظر فقها واجب نیست مادر فرزندش را شیر دهد اما بسیار نیکو و مستحب است که شیر خوار از شیر مادرش تغذیه کند. شیر مادر تاثیرات جسمی و روحی بسیار خوبی بر شیرخوار می گذارد.

امام علی (ع): طفل شیر خوار با هیچ شیری با برکت تر از شیر مادرش شیر داده نمی شود.

(وسائل الشیعه،ج٢١ ،ص ٤٣٥)

از امام علی(ع) نقل شده است: برای شیر دادن فرزندانتان شخص خوبی را انتخاب کنید همان طور که برای ازدواج شخص مناسبی را بر میگزینید زیرا شیر دادن در سرشت و خوی آدمی تاثیر می گذارد.

(سفینه البحار ،ج٣ ،ص ٣٦٢)

در روایات برای شیر دادن اجر و پاداش بسیار زیادی بیان شده است.

از پیامبر اکرم (ص) روایت شده است:

وقتی که زن طفلش را شیر می دهد هر بار مکیدن شیرخوار ،برابر آزاد کردن بنده ای از فرزندان اسماعیل (ع) برای او پاداش دارد. پس هنگامی از شیر دادنش فارغ شود،فرشته ای بر پهلوی مادر می زند و می گوید:عملت را از سر گیر چرا که آمریزده شدی.

(بحار الانوار،ج١٠١،ص ١٠٧)